جوانی با چاقو وارد مسجد شد و گفت :
بین شما کسی هست که مسلمان باشد ؟
همه با ترس و تعجب به هم نگاه کردند و سکوت در مسجد حکمفرما شد ، بالاخره پیرمردی با ریش سفید از جا برخواست و گفت :
آری من مسلمانم
جوان به پیرمرد نگاهی کرد و گفت با من بیا ، پیرمرد بدنبال جوان براه افتاد و با هم چند قدمی از مسجد دور شدند ، جوان با اشاره به گله گوسفندان به پیرمرد گفت که میخواهد تمام آنها را قربانی کند و بین فقرا پخش کند و به کمک احتیاج دارد ، پیرمرد و جوان مشغول قربانی کردن گوسفندان شدند و پس از مدتی پیرمرد خسته شد و به جوان گفت که به مسجد بازگردد و شخص دیگری را برای کمک با خود بیاورد
جوان با چاقوی خون آلود به مسجد بازگشت و باز پرسید :
آیا مسلمان دیگری در بین شما هست ؟
افراد حاضر در مسجد که گمان کردند جوان پیرمرد را بقتل رسانده نگاهشان را به پیش نماز مسجد دوختند ، پیش نماز رو به جمعیت کرد و گفت :
چرا نگاه میکنید ، به عیسی مسیح قسم که با چند رکعت نماز خواندن کسی مسلمان نمیشود !!!




به اروپا رفتم اسلام بود مسلمان نبود ، به ايران آمدم همه مسلمان بودند ولي اسلام نبود!!! سيد جمال الدين اسد آبادي

گاهی دلم برایت تنگ می شود

یه وقتایی

یه وقتایی دلم شوق، تورو حس کردنُ داره

                        هنوز دست از سرم گاهی، این حس بر نمی داره

دلم تنگ میشه وقتی، می بینم جای تو پر نیست

                        دوسِت دارم هنوز گاهی، و این اصلاً تظاهر نیست

***

حقیقت داره احساسم، یه جوری گیج و داغونم

                        یه روزی بی خیال میشم، یه عمری رو نمی تونم

نمی دونم چرا امّا، یه جور دلواپست می شم

                        نمی دونم چرا می خوام، که برگردی هنوز پیشم

***

یه وقتایی نمیدونم، چرا می خوام که برگردی

                        فراموشم شده انگار، چقد با من تو بد کردی

یه وقتایی دلم شوق، تورو حس کردنُ داره

                        هنوز دست از سرم گاهی، این حس بر نمی داره

تو همیشه نگاه می کردی و من می دیدم ...

فرق من با تو

آهای ای قاصدک شب، همدم شبای هق هق

                        تو هنوز رفیق کوچی، من رفیق دل عاشق

تو پر از ستاره بودن، من اسیر نور فانوس

                        تو رهاتر از پرستو، من تو این دغدغه محبوس

تو پر از زمزمه ی مرگ، من پر از حس نخفته

                        پُری از فریاد و بیداد، من پُر از شعر نگفته

پُرم از چیزی که قلبت، حتی باورش نداره

                        تو سرزمین فانوس، پیش چشمای ستاره

فرق من با تو همینه

فرق من با تو همینه

فرق من با تو همینه، فرق دیدن و ندیدن

                        من تو سعی یه نجاتو، تو به فکر سر بریدن

سربریدن یه مایی، که من و تو ساخته بودیم

                        کشتن دلی که با هم، خیلی ساده باخته بودیم

خیلی ساده دل بریدی، همدم شبای هق هق

                        تو فقط به فکر رفتن، من به فکر دل عاشق

فرق من با تو همینه

فرق من با تو همینه

برایم سخت بود اما ...

چاره ای نیست

ای آخرین هوای ماست، تا آخرش نفس بکش

                        رو بوم لحظه های من، حضورمو قفس بکش

بکش تموم بین ما، دیگه تمومه ما شدن

                        به نفع هر دوتای ماست، به نفع ما جدا شدن

من شعله های آخرم، باید تو خاموشم کنی

                        سخته ولی چاره ای نیست، باید فراموشم کنی

این نعره های آخره، این آخرین صدای ماست

                        فریاد آخرو بزن، مکه فرصتی برای ماست

این آخرین فرصت ماست، برو نبینی حالمو

                        تو غربت آیینه ها ، حتی نگیر سراغمو

من شعله های آخرم، باید تو خاموشم کنی

                        سخته ولی چاره ای نیست، باید فراموشم کنی

دیگه تمومه بین ما، هرچی که بود، هرچی که هست

                        طرح غریب زندگی، بغض نفس هارو شکست

شکستن منو نبین، این التماس شاعره

                        دیگه برو از این قفس، برو سراغ پنجره

من شعله های آخرم، باید تو خاموشم کنی

                        سخته ولی چاره ای نیست، باید فراموشم کنی

تمام قهوه های تلخ ، تلخی رفتنت رو جشن گرفته اند

قهوه تلخ

توی این قهوه های تلخ، تواین کابوس درگیری

                        کمی با من مدارا کن، توی فالی که میگیری

توی فالی که سهم من، همیشع ماتم و درده

                        مدارا کن دل سردم، به آغوش تو برگرده

یه کاری کن، یه کاری که، به نفع حال من باشه

                        کمی تلخی بچش شیرین، شاید تو فال من باشه

توی فالی که میگیری، کمی با من مدارا کن

                        واسه فرهاد افکارم، یه را چاره پیدا کن

تو راهی که دل حافظ، خودش درگیر اجباره

                        کجای قصه رو زخمم، خدا دستاشُ میزاره

کجا میبوسه زخمامو، تو این کابوس درگیری

                        چی میشه سهم من از عشق، توی فالی که میگیری

مدارا کن، یه کاری کن، به نفع حال من باشه

                        کمی تلخی بچش شیرین، شاید تو فال من باشه

هیچ ستاره ای بوی چشمک نگاهت رو نمیده

عشق شب

تو خامــوشی تــک چــــراغ دلـــم

                                                هنوز خالی جای چشمای تو

تو هر لحظه که میشکنه بغض من

                                                چقد خالیه جای حرفای تو

چقد سعی کردم ولی لحظه ای

                                                به جز گریه چیزی نصیبم نشد

تو هر لحظه سعی کردم اما یکم

                                                علاقم به چشمای تو کم نشد

نشد تا به خاموشی عادت کنم

                                                شبامو چراغ تو راحت نذاشت

تو گفتی برم تا دل نور ماه

                                                ولی دل هوای خیانت نداشت

نذاشت از شبت ساده رد شم برم

                                                برم از دل سرد و آغوش شب

سراغ خیانت نذاشت تا برم

                                                برم رد شم از عشق خاموش شب

تو خامــوشی تــک چــــراغ دلـــم

                                                هنوز خالی جای چشمای تو

تو هر لحظه که میشکنه بغض من

                                                چقد خالیه جای حرفای تو

آخرین خواهش آدم

هنوز تب داره احساسم، تو این روزای بی پروا

                                                دیگه آدم شده قلبم، بیا، برگرد، بیا حوا ...

به یاد خاطرات تو، دارم شاعر می شم انگار

                                                همه شعرای ممنونه، بیا تقدیم تو، بردار

بای تا مرز آغوشم، غرورو پیش من گُم کن

                                                برای ختم دلتنگی، با یک بوسه تیمّم کن

بیا بردار نفسهامو، تو این بی راهه پرپر کن

                                                دل احساسمو بشکن، ولی حرفامو باور کن

تو باور کن که لبخندام، تو چشمای تو جامونده

                                                غم سرد نبود تو، دل فردامُ لرزونده

توباور کن که خورشیدُ، نمی شه تو قفس جا داد

                                                واسه باهم شدن اینجا، باید دل رو به دریا داد

باید رفت تا ته قصه،نترسید از شب و تقدیر

                                                باید خورشیدُ باور کرد، تو این تاریکی دلگیر

تو باور کن که می تونیم، به این حرف اعتنایی کن

                                                داره می سوزه احساسم، بای برگرد و کاری کن

داره می سوزه احساسم، زیر هر شعله ی دلسرد

                                                بیا حرفامو باور کن، تا فرصت هست، بیا برگرد